Woman-only weekend @ la costa and my birthday(s) !

Het weekend van 12-13 november was er een vrouwenweekend voor vrouwen van verschillende Central Biblico's in Peru. Ik ga naar de kerk 'Central Biblico Cajamarca', maar er zijn er meerdere in het land en met 125 vrouwen die zich hadden opgegeven zaten we een weekend lang in het plaatsje Ucupe. Hier zeggen de mensen dat dit ' en la costa' is, dit betekent niet dat er ook daadwerkelijk een zee aan het plaatsje lag, maar wel overal zand op de straten en de temperatuur was ook heel wat hoger dan 'en la sierra' (de bergen), waar ik woon.
Ik had het genoegen om de twee nachten die er waren, door te mogen brengen naast een vrouw van 58 die ik niet kende voordat ik erheen ging en tijdens haar slaap het geweldige geluid van een knorrend dier voortbracht. Je kunt ook wel zeggen dat ze snurkte. Daar ze het op zaterdag niet geloofde toen ik het haar zei, heb ik zaterdag op zondagnacht, toen ik om 5 uur 's nachts wakker werd van het geknor, mijn telefoon gepakt en als bewijs voor de volgende dag met de functie 'spraakrecorder' een opname gemaakt van 48 seconden waarop duidelijk te horen is dat deze mevrouw weldegelijk geluid maakte in haar slaap. Nu gelooft ze me gelukkig wel.
Verder is het een hele aardig vrouw, zoals ik haar dat weekend heb leren kennen en heb ik veel mogen lachen met haar. Gelukkig maar :)
Overigens raad ik u allen aan, mocht u ooit een zelfde soort reis maken, ervoor te zorgen dat je 'anti-misselijkheid pilletjes' bij u hebt. Op vrijdagavond half 11 vertrokken we om vervolgens 4 uur van links naar rechts in je stoel te mogen worden geslingerd. Geen aanrader.

De bedoeling van het weekend was een bijeenkomst van vrouwen, meer te leren over bijvoorbeeld het zijn van een goede echtgenote en/of moeder (ja, dat weekend was helemaal voor mij!) door middel van bijbelstudies en diensten. Ik wist al van te voren dat de meerderheid van de vrouwen 40+ zou zijn, Marlene (ik noem haar ook wel mijn vervangingsmoeder, zie foto) had mij meegevraagd en het feit dat het 'aan de kust' was had mij overgehaald. Achteraf kan ik zeggen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad, ben erachter gekomen dat je best kan lachen met de oma's, zoals ik ze noemde (probeer maar is met z'n vieren in een mototaxi te zitten waar je normaal met z'n tweeen in zit, (mijn benen bungelden buiten de mototaxi en de andere drie zaten ongeveer opelkaar)), heb weer lieve mensen ontmoet en mogen leren van de bijbelstudies.
Op zaterdagavond was er een 'Spa', dat wil zeggen dat alle vrouwen een massage, een gezichtsmasker, manicure en hoofdmassage kregen. Vermaakte me prima daar!
Overigens net als in Oxamarca met koud water gedoucht, maar aan de kust is dat echt veel minder erg, heb je niet het gevoel alsof je een brainfreeze krijgt wanneer je je haren wast. Aan de andere kant waardeer ik het over 4 maanden in NL waarschijnlijk énorm dat ik dan gewoon de douche aanzet en het water meteen warm is zonder dat ik eerst met stekkertjes moet vechten. Dat er überhaupt warm water uit de kraan komt in NL ga ik waarderen, en dat je dat water ook nog is kan drinken vind ik nu natuurlijk helemaal bijzonder. Gelukkig hebben Ger en Froukje een waterfilter gekocht, net nadat ik was gekomen, dus ik heb niets te klagen :)

Woensdag 16 november was Judith jarig, had een pyjama gekocht voor haar baby die in februari komt. 's Avonds was uit de echo gebleken dat ze een meisje krijgt en dat wilden Judith en Wilfredo allebei heel graag, dus ben heel blij voor ze :)
Donderdagavond had Judith mij meegevraagd naar haar 'kerngroep', hetzelfde als de huisgroepen van mijn kerk, waarin ook een bijbelstudie wordt gegeven. Na afloop stonden er twee taarten op de tafel dus ik dacht: zoho Judith wordt verwend! Nadat ik een kijkje ging nemen naar de oranje taarten met rood-wit gestreepte vlaggetjes erop (de vlag van Peru) zag ik dat op 1 taart Feliz Cumpleaños Judit' stond en op de ander 'Feliz Cumpleaños Paulina' ! Ze hadden dus voor mij ook een taart gemaakt! Vond ik echt superlief. De groep ging voor ons zingen en ons feliciteren en daarna was het tijd voor de fotosessie achter de tafel met taarten en cake e.d. De 'man' (ik zou eerder zeggen 'het mannetje', hij is echt 1.55 ofzo) die de taarten had gemaakt ging natuurlijk ook met Judith en mij op de foto, maar wel met een krukje, anders voelde die zich denk ik klein hihi.



Dat was dus dag 1 van het vieren van mijn verjaardag, dag twee begon vrijdagochtend om 11 uur, ik zou 'les' krijgen van Marlene maar toen ik op school kwam hadden heel veel kinderen allemaal kaarten voor mij gemaakt voor mijn verjaardag en daarna werd door alle kinderen en leraren van de school 'Feliz cumpleaños' gezongen voor mij en kreeg ik een hele grote chocoladetaart (zooooooo lekker was die!) en een tas als cadeautje van de school. Die kaarten staan nu, samen met de kaarten die ik uit NL voor mijn verjaardag had gekregen, op het tafeltje beneden en de taart.. daar is nog 1 stukje van over hihi.
Vrijdagavond gingen we naar Elsy toe met ook vrienden van de jeugdgroep en van J&W, om spelletjes te doen en om 12 uur een taart in mijn gezicht te duwen. Je moet alles een keer hebben meegemaakt niet? Dus...
Van Judith een shirt gekregen met 'Peru' erop, echt heel veel mensen in Cajamarca lopen met zo'n shirt, je hebt ze in allerlei verschillende kleuren en het is lekker nationalistisch maar ik vind 'm leuk :D
Zaterdag 's morgens met Judith naar een nederlands koffierestaurant geweest om te ontbijten en natuurlijk cappuchino te drinken, was gezellig en daarna naar huis gegaan om verrast te worden door hermana Melchora, de hulp van Ger en Froukje, die een hele maaltijd had bereid terwijl ze eigenlijk vrij was die dag.
Zij kan echt super lekker koken, vind het altijd heel leuk als zij er is, superlieve vrouw. En nou had ze dus gekookt voor mij (ook patatjes gebakken woehoe!) en gingen we samen met haar twee zoons en Judith eten :)
's Middags twee uur met mijn ouders geskyped en 's avonds naar de jeugd met de taart die ik had laten maken om uit te delen, (uitdelen op je verjaardag kennen ze hier eigenlijk niet maar ja, ik ben ook niet van hier hé) en na de jeugd met mij nieuw gemaakte vrienden uiteten geweest bij de chinees, lekkerrrrr!

Goed, dat waren dus mijn drie verjaardagen, kan een week leven op al dat eten van de afgelopen drie dagen haha. Maar zo is het wel bijzonder geworden voor mij :)

Bij deze wil ik Petra, mijn familie thuis, Lea, Vanja, Lisette en Lisette´s familie even in het zonnetje zetten omdat ik van hen een pakketje en/of kaartje heb ontvangen voor mijn verjaardag. Vind het echt superleuk om post te ontvangen vanuit Nederland, dankjulliewel!
Tot de volgende blog en vergeet niet dat op facebook veel meer foto's staan, voor hen die facebook hebben!

Visitar a Oxamarca

Donderdag 3 november begon mijn reis, om 5.30 ging het wekkertje af want de bus zou om 7 uur ´s vertrekken. In al mijn moeheid de deur van mijn kamer dichtgetrokken zonder de sleutel mee te nemen, waardoor ik het huis niet in kon. Gelukkig had ik mijn tas met eten de avond ervoor al gemaakt en kwamen Judith en Wilfredo om kwart over zes, om mij naar het busstation te brengen. Nadat ik afscheid van hen had genomen mocht ik 4 uur in een bus zitten (lees: 4 uur doorelkaar gerammeld worden) over weggetjes die ja, laten we maar zeggen, niet geasfalteerd waren. Gelukkig werd het uitzicht hoe dichter bij Celendin hoe beter, dus ik verveelde me niet.

Aangekomen in Celendin opgewacht door Hermano (=broer) Gilmer, waarmee ik vervolgens 2 uur in een combi ging reizen naar Oxamarca. Een combi is een soort minibusje waar je, als je wilt, met veeel mensen (lees 25) in kunt zitten en veel wordt gebruikt in de steden.

Het uitzicht onderweg was fantastisch. Ben echt verliefd op de bergen geworden hihi. Heb geprobeerd mooie foto´s te maken van de vallei die ik zag, maar vanuit een auto foto´s maken is zo makkelijk nog niet. Zeker niet op de weggetjes waar wij op reden. Maar ik ga eind november dezelfde reis maken, dus dan kan ik het nog een keer proberen.

Onderweg nog een moeder en haar twee kindjes ontmoet die ook in Oxamarca woonde, zij was er lerares op de school. Hele verhalen aangehoord van haar lieve zoontje over zijn favoriete bergen en dieren. Begreep niet alles, maar ´ja´ knikken is meestal een goede oplossing. Had in ieder geval leuk gezelschap, die twee uur. Voor zover het tweejarige dochtertje van de lerares wakker was, vond ze mijn haar nogal interessant om vast te houden, wat ik overigens niet begreep omdat ze, net als ik, blank was en lichtbruin haar had (ja mensen, ze bestaan! blanke mensen in de campo!).

Aangekomen in het dorpje Oxamarca om twee uur ´s middags, de comedor van Gilmer en Enedina was net afgelopen voor die dag en de vrouwen waren aan het schoonmaken. Comedor betekent eetkamer, een comedor van de organisatie Pan da Vida is een eetplaats voor arme kinderen. Gilmer en Enedina hebben een comedor in hun huis, maar omdat er iedere dag ruim negentig kinderen komen, zijn ze een nieuw gebouw aan het bouwen, omdat ze het tot nu toe in hun huis doen en dit te klein is voor zoveel kinderen.

Het uitzicht vanuit hun huis is echt geweldig, heb toen ik er aankwam gewoon eerst een hele tijd alleen maar met een big smile op m´n gezicht naar buiten gekeken, in de verte zie je het Amazonegebergte en het is zo groot en mooi en ja, weet nu al dat ik deze bergen heel erg ga missen als ik weer in de Lage Landen ben.



Op de bovenste verdieping fokken Gilmer en Enedina cavia´s. 75 stuks hebben ze er! Die avond moest ik er ook aan geloven en heb ik mijn eerste cavia gegeten. Met een dubbel gevoel at ik het op, het was echt heel erg lekker maar het eerste huisdier wat wij thuis ooit hadden was een cavia dus ja..

Uit mijn dabboek van zaterdag 5 november 2011, 20.46
Hermano Gilmer y Hermana Enedina hebben twee kinderen, José en Jelmy, van 16 en 9 jaar. Daarnet Jelmy´s haar gevlochten en toen ik merkte dat ze mijn haar heel leuk vond heb ik haar later die avond mijn haar laten vlechten, wat ze zo leuk vond dat ze het er eerst vijf keer uithaalde en opnieuw wilde doen voordat ze de vlecht echt liet zitten haha. Haar haar deed ik trouwens op de stoep voor hun huis toen hun poesje, Minino, voor de tweede keer in vijf minuten de groentetuin van de overburen in sprong en de boom in klom. Heldhaftig als ik dacht te zijn besloot ik ´m daar weg te halen, maar toen ik ´m uit de boom had en weer naar beneden wilde lopen, gleed ik uit, de berm in, waar een soort slootje was, dus mijn voeten, kont en stukjes van mijn shirtjes die ik aanhad waren nat van het modderige water. Was vast een een funniest home video waard geweest, ik ben maar wat blij dat niemand, behalve Gilmer en Jelmy dan, het hebben gezien. Wilde me daarna wel gelijk douchen maar had me al net gedoucht (met koud water mensen! er was wel warm maar daarvoor moest je een stekker naar beneden duwen en dat wist ik niet...) en mijn pyjama al aan. Was vandaag namelijk met de jeugd van de comedor olv Enedina op paseo (uitje, love that word!) geweest, naar de ruïnes van de mensen die vóór de Inca´s leefden. Met z´n 22en in één truck, met acht personen waar er vijf moesten zitten en 14 personen waar er geen moesten staan, in de achterbak, drie kwartier naar boven gereden over hele smalle weggetjes maar weer langs nog mooiere bergen. Heb echt veel foto´s genomen van de omgeving en veel gelopen door de bergen, van ruïne naar ruïne. Was heel gezellig toen we gingen eten en spelletjes gingen doen (ook dat spel presi presi van het jeugdleidersweekend en dit keer hebben de vrouwen wél overwonnen!). Dus dat was leuk!
Op de terugweg ook met de auto geweest, we zouden eigenlijk lopen maar er kwam een taxi langs (dit is heeel zeldzaam) en daar mocht ik met vier andere meisjes in zitten. Scheelde weer 2 uur lopen hihi.

Vanmorgen life meegemaakt: de geboorte van een kalfje! Hier zeggen ze dan dat de koe ´va a dar a luz´, hij gaat dus het licht geven aan het kalfje. Dit zeggen ze ook over zwangere vrouwen wanneer zij haar baby krijgt haha.
Was echt bijzonder om mee te maken, had het wel eens op tv gezien maar het is toch mooier in het echt. Het was de koe van mensen die achter Gilmer en Enedina wonen en Gilmer heeft ´m eruit gehaald. Hij is dus naast pastoor en een comedor hebbende, ook nog is dierenarts! Maar ik heb ook heel veel respect voor Enedina, echt een topvrouw is dat. Leidster van de comedor en de jeugd op zondag, hele lieve moeder en gastvrouw en ze zorgt eigenlijk praktisch voor iedereen die het nodig heeft, zonder tegenstribbelen. Voel me hier wel thuis, denet tijdens het avondeten ook weer gezellig met z´n vijfen gegeten, het is dat het licht uitvloog dat we maar naar bed gingen (na drie minuten deed hij het weer, maar goed). Ik ga hier trouwens echt veel eerder naar bed dan in Cajamarca of in NL, tussen acht en negen lig ik er gewoon in! Sta er echt verstelt van steeds, maar het is ook gewoon nodig. De mensen leven hier met het licht en dat komt hier al om 5 uur op dus ja, dan moet je ook optijd naar bed! Vind het wel iets hebben. Zou hier niet voor altijd kunnen wonen, daarvoor is het leven in de campo gewoon té anders dan in de stad, maar heb wel veel respect gekregen voor de mensen hier.

Nou, sindsdien niet meer in mijn dagboek geschreven maar er is wel veel gebeurd! Zondagochtend begon de kerkdienst om 7 uur omdat de mensen erna naar de markt gaan (welke dag moeten ze anders?) om hun spullen te (ver)kopen. Na daar door ieder willekeurige persoon te zijn aangestaard (het zien van een gringa is voor mensen van de campo nóg uitzonderlijker dan voor de mensen van de stad) mocht ik om 1 uur door 60 kínderen worden aangestaard, daar ik hen een toneelstuk ging leren voor kerst, de eigenlijke reden van mijn komst.
Jozef en Maria nemen hun rol gelukkig serieus, nou de herders en de drie wijzen nog en dan kan het misschien nog wel heel leuk worden als ze het met kerst gaan opvoeren. Over drie weekjes ga ik er weer heen om te helpen bij het toneelstuk. Hopelijk zijn de kinderen dan wat meer aan mij gewend en heb ik dus niet 120 (een mens heeft twee ogen) ogen op me gericht die me voor twee uur aanstaren, zou fijn zijn.

Neehoor, ik vond het leuk om te doen en vrijdag, toen de kinderen van de comedor kwamen om te eten, heb ik graag geholpen met het klaarmaken van het eten voor bijna honderd kinderen. Heb een hele leuke en mooie tijd gehad de afgelopen vijf dagen en ik kijk al uit naar eind november, als ik (de mensen van) Oxamarca weer mag bezoeken!